W procesie Dialogu Inwestycyjnego dokonuje się wymiana informacji o planowanej lub realizowanej inwestycji oraz budowana jest pozytywna wiedza o celu inwestycji, jej przebiegu, rezultatach oraz oddziaływaniu na społeczność lokalną i środowisko. Dzięki Dialogowi Inwestycyjnemu można wypracować wspólne stanowisko społeczności lokalnej wobec inwestycji.
Wójt gminy (burmistrz, prezydent miasta, starosta) i radni – przedstawiciele dwóch organów: wykonawczego i stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego reprezentują społeczność lokalną, odpowiadają za kreowanie polityki lokalnej, kształt zagospodarowania przestrzennego, ochronę środowiska naturalnego oraz realizację polityki społecznej. Są także przedstawicielami inwestora w procesie realizacji inwestycji celu publicznego.
Najczęściej nie da się uniknąć udziału przedstawicieli organów jednostek samorządu terytorialnego w samej inwestycji i tym samym w procesie Dialogu Inwestycyjnego ze względu na to, że władza publiczna tworzy warunki instytucjonalne ładu społecznego i przestrzeń dla Dialogu Inwestycyjnego.
Organizacje pozarządowe – organizacje o charakterze stowarzyszeniowym (stowarzyszenia rejestrowane i zwykłe, towarzystwa, organizacje kościelne (np. Caritas), kluby, koła gospodyń wiejskich i inne) lub fundacyjnym. Organizacje pełnią w społeczności najczęściej funkcje usługodawcze w obszarach polityki społecznej, edukacji, kultury, ekologii, itd. Poza tym spełniają niekiedy funkcje reprezentanta społeczności lokalnej, monitorowania władzy publicznej. Organizacje pozarządowe poza tym dysponują zasobami kapitału społecznego w środowisku lokalnym.
Udział organizacji pozarządowych w procesie Dialogu Inwestycyjnego jest z reguły fakultatywny. Jednak pozyskanie organizacji pozarządowych do DI pomoże usprawnić wymianę informacji o inwestycji i zbudować obszar pozytywnej wiedzy o niej, a także zapobiec rozlaniu się ewentualnego protestu osób i grup, których interesy mogą być zagrożone.
Ruchy społeczne, w tym ruchy protestu – w wyniku zaburzenia dotychczasowego ładu społecznego, np. na skutek wdrożenia procesu inwestycyjnego, w środowisku lokalnym pojawiają się grupy samozwańczych liderów, wokół których ogniskuje się ruch społeczny mający charakter wsparcia lub kontestowania albo odrzucenia zmiany. Ruchy społeczne (protestu) opierają się na działaniu żywiołowym, często są słabo skoordynowane. Jednak gdy pojawi się w ruchu silny przywódca albo sprawny menedżer zjawisko może przybrać na sile. Ruchy protestu odwołują się do siły mediów, które chętnie nagłaśniają przypadki konfliktów społecznych. Przybierające na sile ruchy protestu mają duże możliwości destrukcji lub przynajmniej blokowania planowanych zmian.
Kiedy w wyniku powstającej inwestycji pojawi się ruch protestu jego udział w Dialogi Inwestycyjnym jest niezbędny.
Parafie – są jednostkami terytorialnymi kościołów katolickiego, prawosławnego i innych kościołów chrześcijańskich. Jakkolwiek ich główna funkcja dotyczy misji religijnej to zwłaszcza w środowiskach wiejskich i mniejszych miast parafie pełnią rolę zaplecza społecznego, animatora życia kulturalnego, wsparcia dla rodzin i osób zagrożonych patologiami i marginalizacją w życiu. Parafie są także znakomitymi przekaźnikami informacji i wiedzy o życiu społeczności lokalnej oraz kształtowania opinii.
Udział parafii w procesie Dialogu Inwestycyjnego może mieć charakter pomocniczy. Parafie mogą być przekaźnikiem pozytywnej wiedzy o celu inwestycji, jej przebiegu, rezultatach oraz oddziaływaniu na społeczność lokalną i środowisko, a także wspomagać kształtowanie opinii o inwestycji.
Uczelnie wyższe – dysponują zasobami wiedzy eksperckiej oraz kapitału społecznego w środowisku lokalnym.
Udział uczelni oraz ich przedstawicieli w Dialogu Inwestycyjnym może wesprzeć budowanie pozytywnej wiedzy o celu inwestycji, jej przebiegu, rezultatach oraz oddziaływaniu na społeczność lokalną i środowisko, a także wspomagać kształtowanie opinii o inwestycji.
Sąsiedzi – w procesie inwestycyjnym są jednym z najbardziej wrażliwych elementów dialogu inwestycyjnego, ponieważ ich interesy są najbardziej zagrożone przez ewentualne negatywne skutki oddziaływania procesu inwestycji. Dlatego ich udział w Dialogu Inwestycyjnym z reguły wynika z regulacji prawnych, zasad dobrego sąsiedztwa i jest naturalny.
Wojtek KaczmarczykAbsolwent Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach. Posiada dyplomy: Wirtschaftsuniversitaet Wien – Zachowania w organizacjach oraz USDA Graduate School Washington DC - Zarządzanie strategiczne. Rozpoczął studia doktoranckie w zakresie zarządzania na Akademii im. L. Koźmińskiego w Warszawie. W latach 1999-2011 prorektor Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Kielcach. Współpracował przy tworzeniu programu naukowodydaktycznego i badawczego oraz kształtu organizacyjnego uczelni. W latach 2012-2013 ekspert w projekcie Team Building Platform: analiza niektórych aspektów ZZL w kontekście dokonującej się innowacji instytucjonalnej dla Akademii im. L. Koźmińskiego w Warszawie. Ponadto, ekspert i badacz w
m.in. Komisji Europejskiej (EACEA – ocena projektów w programach KE), Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji w Warszawie, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, EIPA w Maastricht, UNDP w Ankarze, Local Government Initiative w Budapeszcie oraz w Instytucie Filozofii I Socjologii PAN w Warszawie. Dysponuje profesjonalną wiedzą i doświadczenie w zakresie kształcenia zawodowego, projektów społecznych, zarządzania projektami, ewaluacji projektów oraz w zakresie rozwoju instytucjonalnego. Posiada szczegółową wiedzę o procesach biznesowych oraz doświadczenie w prowadzeniu szkoleń i doradztwa, jak również budowaniu partnerstwa lokalnego dla rozwoju zatrudnienia. Wdrażał projekty UE. Posiada doświadczenie w planowaniu i wdrażaniu projektów badawczych. Ma szerokie doświadczenie we współpracy międzynarodowej i promowaniu współpracy międzynarodowej.
